Mapa obozów systemu Gułag i historii świadków ze Środkowej Europy
W muzeum Gulag.online możecie również obejrzeć mapę obozów Gułagu, która powstała na podstawie bazy danych Система исправительно-трудовых лагерей в...
Urodził się w 1926 roku w mieście Šaľa na Słowacji. Jego ojciec pracował jako robotnik, matka zajmowała się domem i czworgiem dzieci. Początkowo uczęszczał do szkoły słowackiej, jednak gdy południe Słowacji zostało w listopadzie 1938 roku zajęte przez Węgry, czekały go jeszcze dwa lata nauki w węgierskiej szkole.
Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę fryzjerstwa, którą ukończył w 1943 roku. W tym czasie był już członkiem węgierskiej młodzieżowej organizacji paramilitarnej Levente. Dlatego też odpowiedział na apel węgierskiej Ministerstwa Obrony Narodowej i zgłosił się na szkolenie mechaników lotniczych. Najpierw musiał jednak przejść trzymiesięczne podstawowe szkolenie wojskowe, które rozpoczął w czerwcu 1944 roku w 22. Pułku Piechoty w Komárnie. Jednakże ponieważ na początku września 1944 roku wojska radzieckie zbliżały się już do granicy węgierskiej, dowództwo wojsk wysłało cały pułk do obrony wschodnich granic kraju w Siedmiogrodzie. Żołnierze zostali przetransportowani do miasta Csíkszereda (Miercurea-Ciuc), skąd wyruszyli w góry, aby przygotować tam okopy i umocnienia ziemne. Po trzech tygodniach walki obronnej na początku października niemalże cały pułk dostał się do sowieckiej niewoli.
Następnie zostali przez miejscowość Ploeszti (Ploești) wywiezieni pociągiem do ZSRR. Po trzytygodniowej podróży przybyli w połowie listopada 1944 roku do miejsca oddalonego około 10 km od Czelabińska (stanice Szagol), gdzie znajdował się największy obóz przejściowy dla jeńców wojennych, oznaczony numerem 1. Jeńcy pozostali tam w kwarantannie aż do marca 1945 roku. Następnie specjalna komisja przydzieliła więźniom pracę według ich stanu zdrowia. Huczko z początku należał do drugiej kategorii więźniów, którzy pracowali na budowach. Jednak wkrótce uległo to zmianie.
Po kolejnym miesiącu został przeniesiony do trzeciej kategorii i wraz z innymi więźniami i rozpoczął pracę w kołchozie zarządzanym przez dowództwo łagru. Więźniowie uprawiali tam okoliczne pola oraz wytwarzali żywność dla całego obozowego kompleksu. W obozie oznaczonym numerem 4, w którym panowały o wiele lepsze warunki życia, spędził dwa lata. Oprócz pracy na polu przez pewien czas pracował ciężko także w kamieniołomie. Po ponownym pogorszeniu stanu zdrowia powrócił do pracy w kołchozie, a zimą natomiast pracował na budowach, między innymi stawiał dom dla inwalidów wojennych.
Z obozu w Czelabińsku więźniowie węgierscy zaczęli być uwalniani na początku 1948 roku. Huczko jednak odzyskał wolność dopiero we wrześniu. Podróż powrotna na Węgry trwała dwa tygodnie – po dotarciu do obozu dla repatriantów w Syhocie (rum. Sighetu Marmației, węg. Máramarossziget), gdzie przebiegała wstępna identyfikacja i selekcja uwolnionych więźniów, wysłano go wraz z kilkoma Czechosłowakami do Czernej nad Cisą, a następnie do obozu przejściowego w Koszycach.
Przez Żylinę, Leopoldov i Galantę Huczko dotarł 29 września do rodzinnej Šaľi. Po powrocie do domu dowiedział się, że jego ojciec zginął podczas wojny na froncie wschodnim. Po powrocie początkowo pracował dorywczo na budowach. W 1949 roku wstąpił do Armii Czechosłowackiej – pięciomiesięczną służbę wojskową odbył w Jiczynie. W 1950 roku rozpoczął pracę w Czechosłowackich Kolejach Państwowych, gdzie pracował aż do emerytury.
Historia została opracowana przez pracowników Ústavu pro studium totalitních režimů w ramach projektu Środkowoeuropejska Mapa Gułagu.
Powiązane artykuły
W muzeum Gulag.online możecie również obejrzeć mapę obozów Gułagu, która powstała na podstawie bazy danych Система исправительно-трудовых лагерей в...
Węgrzy w niewoli sowieckiej – tło historyczne, stan badań i sposoby upamiętniania